روزه آن نیست که همسایه ی ما می گیرد
یا که ارباب هوس ران شما می گیرد

روزه آن است که مسکین سحری ناخورده
با همان معده ی خالی ز غذا می گیرد

روزه آن نیست که این ماه به عنوان رژیم
مالک چاق شکم گنده ی ما می گیرد

روزه آن است که با پیکر بی بنیه ی خود
مفلسی از سر ایمان و صفا می گیرد

روزه آن نیست که چون مرد ریاکار گرفت
می کند اخم و چنان سگ پر و پا می گیرد

روزه آن است که هر باربر گرسنه ای
زیر بار غم و اندوه و بلا می گیرد

روزه آن نیست که آقای خبیث الوکلا
یا که سرکار خسیس الوزرا می گیرد

روزه آن است که بی رنگ و ریا در همه حال
مرد زحمت کش بی برگ و نوا می گیرد

روزه آن است که گیرد و سر صدق فقیر
وز بسی خرجی افطار عزا می گیرد