محمدرضا هاشمی زاده/ پاییز

  نگاه هر خیابان برگ پاییــــــــز 

  و آوای درختان برگ پاییـــــــــز 

 طنین خسـته ی نارنجی شهــــــــر

 صدای گریه باران برگ پاییــــــز

عمران صلاحی/ رباعی

بگذار شبی زلف درازت گیرم

صد بوسه از آن سینه بازت گیرم

نوشابه گاز دار خواهد دل من

بگذار لبت بوسم و گازت گیرم

محمدرضا هاشمی زاده/ ای عزیزان به شما هدیه زیـــــــــزدان آمد

ای عزیزان به شما هدیه زیـــــــــزدان آمد
عید فرخنـــــــده ی نورانی قربـــــــــان آمد

حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول
رحمت واسعــــه ی حضــرت ســـبحان آمد

عید قربان به حقیقـــت زخــــــداوند کریم
آفتابی به شــــــب ظلمت انســــان آمد

جمله دلها چو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویــــر دل ما، نعــــــــــــمت باران آمد

خاک میسوخت در اندوه عطش باحسرت
نقش در سینه ی این خاک گلستان آمد

امر شد تا که به قربانـــــــی اسماعیلش
آن خلیــــلی که پذیرفتـــه ز رحـــــمان امد

امتحان داد به خوبی بخـــــــدا ابــــراهیم
جای آن ذبح عظیمی که به قربــــان آمد

آن حسینی که زحج رفت سوی کرببــلا
به خدا بهر سر افـــــرازی قـــــــــرآن آمد

محمدرضا هاشمی زاده/ ما هر دوتا دونیمه ی سیبیم مثل هم

ما هر دوتا دونیمه ی سیبیم مثل هم
در ازدحام کــوچـه غــــریبیم مثل هم

من در تومی شکوفم وتودر هوای من
آئیــنه ایم هـــر دو عجیبـیم مثل هم

بـا آبشار گــریــــه از آن ارتفــاع درد
کوهیم صخره صخره شکیبیم مثل هم

من با توان چشم تـو تکثیر می شوم
با این حساب جمع وضریبیم مثل هم

آئینه ای بگیــر و خودت را نــگاه کن
ما هردوتا دونیمه ی سیبیم مثل هم

نشاط اصفهانی / عمر بگذشت

عمر بگذشت‌ و نماندست‌ جزایامی‌ چند

به‌ که‌ بایاد کسی‌ صبح‌ شود شامی‌ چند

به‌ حقیقت‌ نبود در همه‌ عالم‌ جز عشق‌

 زهد و رندی‌ و غم‌ و شادی‌ ازو نامی‌ چند

زحمت‌ بادیه‌ حاجت‌ نبود در ره‌ دوست‌

 خواجه‌ برخیز برون‌ آی‌ ز خود گامی‌ چند

طبع‌ خاکی‌ بنه‌ و چاک‌ بر افلاک‌ انداز

 مرغ‌ کز دام‌ برآید چه‌ بود بامی‌ چند؟

شیخ‌ را باک‌ گر از طعنه‌ خاصان‌ نبود

 من‌ چه‌ باکم‌ بود از سرزنش‌ عامی‌ چند

آتشی‌ بر سر این‌ کوی‌ برافروخت‌ نشاط

در نگیرد ولی‌ از شعله‌ او خامی‌ چند