اون روزها
اون روزا که دِله بود
دِله پر حوصله بود
انتظار دیدنت
پشت هر پنجره بود
اون روزا که دله بود
دله پر حوصله بود
نامه های خط خطیم
همه از رو گله بود
اون روزا که دله بود
دله پر حوصله بود
دستمالای گره بسته
پرِ نعنا ؛ دسته دسته
توی خاکِ باغچه هامون
بوی ریحون ریشه بسته
گرامافونای بوقی
شعر عشقی و فروغی
گوله گوله اشک می ریختیم
پشت خنده دروغی
یادته؟
یادته گفتی صدام کن
توی خلوت تو شلوغی
اون روزا که دله بود
دله پر حوصله بود
نامه های خط خطیم
همه از رو گله بود
من هنوز در به در طره اون زلف سیاتم
من هنوزم سبز سبزم ریشه دارم
یکی از پاپتی هاتم.
آقای کوچیک نواز بنده پرور
من هنوزم صله گیر چشم بارونی و اون ابر نگاتم
منو کشتی ، منو کشتی ، منو کشتی
کشته باشی
خوش به حالم من هنوزم که هنوزه
یکی از اون کشته هاتم
من هنوز در به در طره اون زلف سیاتم
من هنوزم سبز سبزم ریشه دارم
یکی از پاپتی هاتم
در سمت توام دلم باران دستم باران دهانم باران چشمم باران روزم را با بندگی تو پاگشا می کنم هر اذانی که می وزد پنجره ها باز می شوند یاد تو کوران می کند هر اسم تو را که صدا می زنم ماه در دهانم هزار تکه می شود کاش من همه بودم با همه دهان ها تو را صدا می زدم کفش های ماه را به پا کرده ام دوباره عازم توام تا بوی زلف یار در آبادی من است هر لب که خنده ای کند از شادی من است زندگی با توست زندگی همین حالاست...
امشب تمام عاشقان را دست به سر کن بشکن سر من کاسه ها و کوزه ها را گل های شمعدانی همه شکل تو هستند تا طاق ابروی بت من تا به تا شد تو میر عشقی عاشقان بسیار داری یک چکه ماه افتاده بر یاد تو و وقت سحر
یک امشبی با من بمان، با من سحر کن
کج کن کلاه، دستی بزن، مطرب خبر کن
رنگین کمان را بر سر زلف تو بستند
دردی کشان پیمانه هاشان را شکستند
پیغمبری، با جان عاشق کار داری
این خانه لبریز تو شد، شیرین بیان، حلوای تر
