ایرج میرزا/ مثنوی

درِ تجدید و تجدد وا شد

ادبیات، شلم   شوربا شد

تا شد از شعر برون وزن و رَوی

یـافت کاخ ادبیات نوی

می‌کنم قافیه‌ها را پس و پیش

تا شوم نابغة دورة خویش

همه گویند که من استادم

در سخن دادتجدد دادم

این جوانان که تجدد طلبند

راستی دشمن علم و ادبند

               ...

بسکه در لیوِر و هنگام لِتِه 

دوسیه کردم و کارتن تِرِته

بسکه نُت دادم و آنکِت کردم

اشتباه بروت و نت کردم