دوبیتی عاشقانه از بابا طاهر

عزیزم کاسه چشمم سرایت

میان هر دو چشمم خاک پایت

از آن ترسم که غافل پا نهی باز

نشیند خار مژگانم به پایت

رباعی جلیل صفربیگی

مادر که کسی به فکر فردایش نیست

یک ذره امید توی رویایش نیست

هر روز نگاه می کنم جز زیلو

یک تکه بهشت زیر پاهایش نیست

دوبیتی لری بابا طاهر

خوشا آنان که هر شامان ته وینند

سخن واته گرن واته نشینند

گرم دسرس نبی آدم ته وینم

بشم آنان بوینم که ته وینند

مانده از شبهای دورادور . نیما یوشیج

مانده از شبهای دورادور

بر مسیرِ خامُشِ جنگل

سنگچینی از اجاقی خُرد

اندرو خاکسترِ سردی

همچنان اندر غباراندوده‌ی اندیشه‌های من ملال انگیز

طرحِ تصویری در آن هر چیز

داستانی حاصلش دردی

روزِ شیرینم که با من آشتی داشت

نقشِ ناهمرنگ گردیده

سرد گشته سنگ گردیده

با دمِ پاییزِ عمرِ من کنایت از بهارِ روی زردی

همچنان که مانده از شبهای دورادور

بر مسیرِ خامُشِ جنگل

سنگچینی از اجاقی خُرد

اندرو خاکسترِ سردی

نیما یوشیج

چگونه باغ ِ تو باور کند بهاران را ؟ - حسین منزوی

چگونه باغ ِ تو باور کند بهاران را ؟

که سال ها نچشیده است ، طعم باران را

گمان مبر که چراغان کنند ، دیگر بار

شکفته ها تن عریان شاخساران را

و یا ز روی چمن بسترد دو باره نسیم

غبار خستگی روز و روزگاران را

درخت های کهن ساقه ، ساقه دار شوند

به دار کرده بر اینان تن هزاران را

غبار مرگ به رگ های باغ خشکانید

زلال ِ جاری ِ آواز ِ جویباران را

نگاه کن گل من ! باغبان ِ باغت را

و شانه هایش آن رُستگاه ماران را

گرفتم این که شکفتی و بارور گشتی

چگونه می بری از یاد داغ ِ یاران را ؟

 درخت ِ کوچک من ! ای درخت ِ کوچک من !

صبور باش و فراموش کن بهاران را

 به خیره گوش مخوابان ، از این سوی دیوار

صلای سُمّ سمندان ِ شهسواران را

 سوار ِ سبز ِ تو هرگز نخواهد آمد ، آه !

به خیره خیره مبر رنج انتظاران را !