شعر و ادبیات فارسی
شعر و ادبیات فارسی

شعر و ادبیات فارسی

غم عشقت بیابان پرورم کرد


غم عشقت بیابان پرورم کرد

فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد


......


خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

خرم آنانکه این آلالیان کشت

بسی هند و بسی شند و بسی یند

همان کوه و همان صحرا همان دشت


.......


سه درد آمو بجانم هر سه یکبار

غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره دیره

غم یار و غم یار و غم یار




دوبیتی عرفانی


شب تاریک و سنگستان و مو مست

قدح از دست ما افتاد و نشکست

نگه دارنده اش نیکو نگه داشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست





خوشا آنانکه الله یارشان بی - بابا طاهر عریان


بیا تا دست ازین عالم بداریم

بیا تا پای دل از گل برآریم 

بیا تا بردباری پیشـــه سازیم

بیا تا تخم نیکوئی بکاریم 


###


مکن کاری که پا بر ســـنگت آیو

جهان با این فراخـی تنگت آیو 

چو فردا نامه خوانان نامه خونند

تو وینی نامه‌ی خود ننگت آیو 


###


خوشا آنانکه الله یارشان بی

بحمد و قل هو الله کارشان بی 

خوشا آنانکــه دایم در نمازند

بهشت جاودان بازارشـــان بی 



دوبیتی از بابا طاهر


دلم از سوز عشق آتش بجان بی

بکامم زهر از آن شکر دهان بی

همان دستان که با ته بی بگردن

کنونم چون مگس بر سر زنان بی


......


ته که دور از منی دل در برم نی

هوایی غیر وصلت در سرم نی

بجانت دلبرا کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نی


......


دگر شو شد که مو جانم بسوزد

گریبان تا بدامانم بسوزد

برای کفر زلفت ای پریرخ

همی ترسم که ایمانم بسوزد


......


دلم بی وصل ته شادی مبیناد

زدرد و محنت آزادی مبیناد

خراب آباد دل بی مقدم تو

الهی هرگز آبادی مبیناد




عـــــزیــزان مـــوســـم جوش بهــاره... باباطاهر


عـــــزیــزان مـــوســـم جوش بهــاره

چمن پر سبزه صحرا لاله زاره 

دمی فرصت غنیمت دان درین فصل

که دنیـــــای دنی بی اعتباره