بی تو هر شو سرم بر بالش آیو
چونی از استخوانم نالش آیو
شب هجران بجای اشک چشمم
ز مژگان پاره های آتش آیو
اگر شیری اگر ببری اگر گور
سر انجامت بود جا در ته گور
تنت در گور گردد سفره گستر
بگردش موش و مار و عقرب و مور
شد ستم پیر و بر نایی نمانده
بتن توش و توانایی نمانده
بمو واجی بوره آلاله ای چین
چرا چینم که بینایی نمانده
دلم از دست تو دایم غمینه
ببالین خشتی و بستر زمینه
همین جرمم که مو ته دوست دیرم
که هر کت دوست دیره حالش اینه
خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی
ندونه در ســـفر یا در حضر بی
بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون
پی لیلی دوان با چشم تر بی
###
دلا راهت پر از خار و خسک بی
گــذرگــاه تـو بـــر اوج فـلـــــک بــی
شـــب تــار و بیـــابان دور منــزل
خوشا آنکس که بارش کمترک بی