فلک کــــــی بشنــــود آه و فغونم
به هــــر گردش زند آتش به جونم
یک عمری بگــــذرونم با غم و درد
به کــــــام دل نگـــــــردد آسمونم
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
گلستـــان جـــــای تـــــو ای نازنیننم
مـــو در گلخـــــن به خاکستر نشینم
چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا
چــــو دیده واکنــــم جــــز تــــه نوینم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
به صحــــــــرا بنگــــرم صحرا ته وینم
بــــه دریـــا بنگــــرم دریـــــــا ته وینم
به هــــر جا بنگــرم کوه و در و دشت
نشــــــــــان روی زیبــــــــای ته وینم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
خـــوش آن ساعت که دیدار ته وینم
کمنــــد عنبــــــــرین تـــــــار ته وینم
نوینـــــــه خــــــــرمی هـــرگز دل مو
مگـــــر آن دم کـــــه رخسـار ته وینم
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
فلـــک در قصــــد آزارم چــــــــرائی
گلم گر نیستی خـــارم چـــــــرائی
تــــو کــــه باری ز دوشـم بر نداری
میـــــان بار ســـــــربارم چــــــرایی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عـــــــزیزان از غــــــم و درد جدایی
بــــه چشمونم نمــــونده روشنائی
بــــه درد غـــربت و هجــــرم گرفتار
نـــــه یار و همـــــدمی نـه آشنائی
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
مدامــــــم دل پر از خـــــــون جگر بی
چــو شمع آتش به جان و دیده تر بی
نشینــــم بــر ســـــر راهت شو و روز
کــــــه تـــــا روزی تو را بر مـو گذر بی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو کــــه دور از منـــــی دل در برم نی
هوایـــــی غیـــــر وصلت در سرم نی
به جــــانت دلبــــرا کـــــز هر دو عالم
تمنـــــای دگــــــر جــــز دلبــــــرم نی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قبـــــــرستان گـــذر کردم صباحی
شنیــــــدم نالـــــه و افغــــان و آهی
شنیـــدم کلـــــهای با خاک میگفت
کــــه این دنیـــا نمـــیارزد به کاهی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ته که نوشــــم نهای نیشــــم چرایی
ته کـــــه یــــارم نهای پیشــم چرایی
ته کــــــه مرهـــم نهای بر داغ ریشم
نمک پــــــــــاش دل ریشـــــم چرایی