دوبیتی اثر بابا طاهر همدانی

دلم از دست تو دایم غمینه

ببالین خشتی و بستر زمینه

همین جرمم که مو ته دوست دیرم

که هر کت دوست دیره حالش اینه

خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی ... بابا طاهر

خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی

ندونه در ســـفر یا در حضر بی 

بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون

پی لیلی دوان با چشم تر بی

###

دلا راهت پر از خار و خسک بی

گــذرگــاه تـو بـــر اوج فـلـــــک بــی 

شـــب تــار و بیـــابان دور منــزل

خوشا آنکس که بارش کمترک بی

غم عشقت بیابان پرورم کرد

غم عشقت بیابان پرورم کرد

فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

......

خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

خرم آنانکه این آلالیان کشت

بسی هند و بسی شند و بسی یند

همان کوه و همان صحرا همان دشت

.......

سه درد آمو بجانم هر سه یکبار

غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره دیره

غم یار و غم یار و غم یار

دوبیتی عرفانی

شب تاریک و سنگستان و مو مست

قدح از دست ما افتاد و نشکست

نگه دارنده اش نیکو نگه داشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

خوشا آنانکه الله یارشان بی - بابا طاهر عریان

بیا تا دست ازین عالم بداریم

بیا تا پای دل از گل برآریم 

بیا تا بردباری پیشـــه سازیم

بیا تا تخم نیکوئی بکاریم 

###

مکن کاری که پا بر ســـنگت آیو

جهان با این فراخـی تنگت آیو 

چو فردا نامه خوانان نامه خونند

تو وینی نامه‌ی خود ننگت آیو 

###

خوشا آنانکه الله یارشان بی

بحمد و قل هو الله کارشان بی 

خوشا آنانکــه دایم در نمازند

بهشت جاودان بازارشـــان بی