شعر و ادبیات فارسی
شعر و ادبیات فارسی

شعر و ادبیات فارسی

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست


ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمیباید زیست


این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست