سه دوبیتی از باباطاهر

به قبرستان گذر کردم کم وبیش

بدیدم قبر دولتـــمند و درویــش 

نه درویش بیکفن در خــاک رفته

نه دولتمند برده یک کفن بیش 

.......

مو آن رندم که عصیان پیشه دیرم

به دستی جام و دستی شیشه دیرم

اگر تو بی گناهی رو ملک شو

مو از حوا و آدم ریشه دیرم

.......

نهالی کن سر از باغی برآرد

ببارش هر کسی دستی برآرد

برآرد باغبان از بیخ و از بن

اگر بر جای میوه گوهر آرد

خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی ... بابا طاهر

خوشــا آندل کــه از خود بیخبر بــی

ندونه در ســـفر یا در حضر بی 

بکوه و دشت و صحرا همچو مجنون

پی لیلی دوان با چشم تر بی

###

دلا راهت پر از خار و خسک بی

گــذرگــاه تـو بـــر اوج فـلـــــک بــی 

شـــب تــار و بیـــابان دور منــزل

خوشا آنکس که بارش کمترک بی

غم عشقت بیابان پرورم کرد

غم عشقت بیابان پرورم کرد

فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد

بمو واجی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

......

خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

خرم آنانکه این آلالیان کشت

بسی هند و بسی شند و بسی یند

همان کوه و همان صحرا همان دشت

.......

سه درد آمو بجانم هر سه یکبار

غریبی و اسیری و غم یار

غریبی و اسیری چاره دیره

غم یار و غم یار و غم یار

دوبیتی عرفانی

شب تاریک و سنگستان و مو مست

قدح از دست ما افتاد و نشکست

نگه دارنده اش نیکو نگه داشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

عـــــزیــزان مـــوســـم جوش بهــاره... باباطاهر

عـــــزیــزان مـــوســـم جوش بهــاره

چمن پر سبزه صحرا لاله زاره 

دمی فرصت غنیمت دان درین فصل

که دنیـــــای دنی بی اعتباره