شعر و ادبیات فارسی
شعر و ادبیات فارسی

شعر و ادبیات فارسی

هرچند که رنگ و بوی زیباست مرا


هرچند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا


معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا




می خوردن و شاد بودن آیین من است


می خوردن و شاد بودن آیین من است

فارغ بودن از کفر و دین، دین من است


گفتم به عروس دهر کابین تو چیست
گفتا دل خرم تو کابین من است