این یک دو سه روز نوبت عمر گذشتچون آب به جویبار و چون باد به دشت
ای دیده اگر کور نئی گور ببینوین عالم پر فتنه و پر شور ببین
دوری که در او آمدن و رفتنِ ماستاو را نه بدایت نه نهایت پیداست
هرچند که رنگ و بوی زیباست مراچون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا